Ανάμεσα το 3000-1000 π.Χ. άκμασε στην Κρήτη ο Μινωικός πολιτισμός που οφείλει το όνομά του στο μυθικό βασιλιά Μίνωα, ο οποίος κατόρθωσε να συνενώσει τις φυλές του νησιού και να αναδείξει θαλασσοκράτειρα την Κρήτη. Η «πολιτισμική έκρηξη» από την πρωτο-μινωική εποχή και ύστερα είναι εμφανής σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, από την αρχιτεκτονική και τον πολεοδομικό σχεδιασμό ως τη γεωργία, τη δασοπονία και τη ναυτιλία. 
Οι ανασκαφές που πραγματοποίησε στην Κνωσό από το 1900-1935 ο Έβανς αποκαλύπτουν τα θαυμαστά επιτεύγματα, στα οποία είχαν φτάσει οι Μινωίτες, σπουδαίοι τεχνίτες της εποχής. Ανάμεσα σε όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα κορωνίδα αποτελεί το ανάκτορο της Κνωσού, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο ανάκτορο της μινωικής Κρήτης, που διέθετε 1500 δωμάτια και, καθώς ήταν χτισμένο σ’ έναν τεχνητό λόφο, έμοιαζε με μικρή πολιτεία.
Το μεγαλοπρεπές ανάκτορο της Κνωσού που δημιούργησε ο Δαίδαλος, ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία του Μινωικού Πολιτισμού, αποτελούσε την έδρα του βασιλιά Μίνωα και το διοικητικό κέντρο της μινωικής Κνωσού. Η κατασκευή του πρώτου ανακτόρου χρονολογείται γύρω στο 2000 π.Χ περίπου. Η πολιτιστική άνθηση του νησιού είναι ολοφάνερη όχι μόνο στο αρχιτεκτονικό σχέδιο και τον εσωτερικό διάκοσμο του παλατιού, αλλά και στα υδραυλικά έργα, στα λουτρά και στις τουαλέτες, στις δεξαμενές αποθήκευσης και διανομής νερού και στο αποχετευτικό δίκτυο.
Το πρώτο υδρευτικό και αποχετευτικό δίκτυο στον ελληνικό χώρο, εφάμιλλο με αυτό που καθιερώθηκε το 19ο αιώνα και χρησιμοποιείται ως τις μέρες μας σε Ευρώπη και Αμερική, απαντάται στη μινωική πόλη της Κνωσού. Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο και περίπλοκο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, στην κατασκευή του οποίου χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές που ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζουν και προξενούν το θαυμασμό αποδεικνύοντας την άρτια κατάρτιση των υδρολόγων και μηχανικών της εποχής και την εις βάθος γνώση των επιστημών των υδατικών πόρων και του περιβάλλοντος.
Οι Μινωίτες φαίνεται πως κατείχαν τις βασικές αρχές των υδραυλικών έργων από την πρωτομινωική περίοδο, από το 3200 π.Χ., επισημαίνει ο Ανδρέας Αγγελάκης, μηχανικός υδατικών πόρων και ερευνητής του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού «Δήμητρα» που εδρεύει στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ακριβείς περιγραφές της πορείας και της μορφής των αγωγών που παρέχουν πλήρη εικόνα του αποχετευτικού δικτύου έδωσαν με σχέδιά τους οι Εβανς, MacDonald και Driessen. Τα αποχετευτικά συστήματα που κατέληγαν στο Καίρατο, χείμαρο στα ανατολικά της Κνωσού, χρησιμοποιούνταν για την αποχέτευση υγρών αποβλήτων, αλλά και την αποθήκευση των όμβριων υδάτων. Υπόγεια κανάλια και δεξαμενές - βόθροι αποθήκευσης κτισμένες από πέτρα ή μάρμαρο συνέλλεγαν τα απόβλητα των γύρω συνοικιών, αλλά και τα νερά της βροχής που χρησιμοποιούνταν για τον καθαρισμό αγωγών αποχέτευσης.
Οι αγωγοί ήταν κατασκευασμένοι από κατεργασμένες πέτρες ή από πήλινα καναλέτα ανοιχτής ορθογωνικής διατομής, είχαν αρκετά μεγάλη διάμετρο και διέθεταν μικρές οπές, απαραίτητες για τον καθαρισμό, την εξαέρωση, την εκκένωση και τη συντήρησή τους. Αλλά και οι τουαλέτες στα χαμηλότερα ή ψηλότερα πατώματα του ανακτόρου καθαρίζονταν μέσω κατακόρυφων αγωγών που συλλέγοντας νερό από την οροφή του παλατιού το διένειμαν στις τουαλέτες των επιμέρους πατωμάτων.
Οι υδραυλικές εγκαταστάσεις και το αποχετευτικό δίκτυο της Κνωσού ήταν τέλεια σχεδιασμένα, χωρίς ίχνος αποφράξεων και εκκενώσεις βόθρων και προκαλούν μέχρι και σήμερα το θαυμασμό των επισκεπτών και μελετητών της αποδεικνύοντας περίτρανα την αίγλη του Μινωικού πολιτισμού που αναδεικνύεται πρωτοπόρος σε όλα τα επίπεδα.